Jak ocenia ekspert, geopolityczna premia za ryzyko związane z ropą naftową, która zaczęła rosnąć po tym, jak 16 października wojska irackie ponownie przejęły miasto Kirkuk od Kurdyjskiego Rządu Regionalnego (KRG), jeszcze bardziej wzrosła w reakcji na aresztowanie i postawienie zarzutów korupcyjnych książętom, ministrom i przedsiębiorcom w Arabii Saudyjskiej. Napięcia między rządzonym przez Szyitów Iranem a zdominowaną przez Sunnitów Arabią Saudyjską dodały kolejny poziom niepewności.

W ubiegłym tygodniu opublikowano najnowsze Globalne Prognozy OPEC (WOO). Według nich, w latach 2016-2022, globalna konsumpcja wzrośnie o 6,9 miliona baryłek dziennie do poziomu 102,3 miliona. Za 5 milionów baryłek dziennie tego wzrostu odpowiadać mają kraje spoza OPEC, w tym producenci ropy z łupków w USA, których podaż ma rosnąć silniej niż oczekiwano w ciągu kolejnych 4 lat. Zrewidowane prognozy ilustrują obecny dylemat OPEC: cięcia wspierają rywali organizacji, a popyt na ropę grupy pozostanie bez większych zmian do czasu osiągnięcia szczytu przez łupkową produkcje po 2025 roku.

Cotygodniowe szacunki dotyczące produkcji ropy naftowej w USA wskazały na rekordowy poziom 9,62 mln baryłek dziennie. Oznacza to pobicie rekordowego poziomu z czerwca 2015 r., tuż przed załamaniem cen ropy naftowej, które spowodowały gwałtowny spadek produkcji ropy naftowej w USA do około 8,4 mln baryłek dziennie.

Ole Hansen przewiduje, że oprócz potencjalnego ryzyka związanego z dostawami, w nadchodzących tygodniach uwaga rynku skupi się na spotkaniu OPEC 30 listopada w Wiedniu, na którym kartel może ogłosić przedłużenie umowy w celu ograniczenia produkcji poza marzec przyszłego roku.