Decyzja o przeprowadzeniu modernizacji pracującej instalacji przemysłowej nie jest łatwa i często już samo jej podjęcie wymaga wielu analiz, przygotowań i czasu. W zależności od skali i zakresu, modernizacja bywa większym wyzwaniem niż budowa instalacji od podstaw.
Zastanówmy się, co skłania inwestorów do modernizowania często stabilnie pracujących instalacji przemysłu chemicznego, petrochemicznego czy rafineryjnego? Niewątpliwie najistotniejszym pozostaje cel modernizacji. Często jest nim chęć zwiększenia wydajności poprzez intensyfikację produkcji lub rozbudowę części instalacji, co wiąże się z koniecznością analizy pracy istniejących aparatów w nowych warunkach i przy nowych obciążeniach. Jeśli celem jest dostosowanie produkcji do nowych warunków rynkowych (np. wykorzystanie tańszego surowca) i wymogów prawnych (np. ograniczenie emisji zanieczyszczeń), wówczas sytuacja wymaga wstępnych analiz ekonomicznych oraz rozeznania w obszarze nowszych technologii, gwarantujących zgodność z aktualnie obowiązującymi wymaganiami jakościowymi i prawnymi. W przypadku poprawy efektywności energetycznej instalacji pierwotnie projektowanych dla zupełnie innych założeń ekonomicznych i energetycznych, koniecznym staje się zastosowanie węzłów rekuperacji ciepła, układów o niskim zużyciu energii i z niską emisją do środowiska. Najczęstszym jednak celem modernizacji jest wymiana zużytych aparatów i urządzeń będących przyczyną wysokich kosztów i redukcji wydajności całej instalacji.
Każdy z powyższych celów wymaga odpowiedzialnej analizy technicznej urządzeń wskazanych do wymiany jak i tych, które z nim współpracują, bo zmienione parametry pracy nowego elementu, często mają konsekwencje w sposobie pracy całego systemu lub instalacji. Powodzenie w realizacji celu modernizacji znacząco wzrasta, jeżeli do zadania przygotowujemy się metodycznie, korzystając ze wsparcia sprawdzonego zespołu doradców technicznych i biznesowych.
Jednak podstawową decyzją, jaką powinien podjąć właściciel instalacji jest zakres modernizacji. Często już samo ustalenie zakresu modernizacji, staje się pierwszym etapem projektu i w zależności od prognozowanych kosztów i zysków, inwestor podejmuje decyzję o skali przedsięwzięcia, o jego kontynuacji lub zaniechaniu albo modyfikuje założenia tak by rezultaty były satysfakcjonujące.
Wykonywane przez FLUOR, wstępne obliczenia inżynierskie dla fazy definiowania zakresu, najczęściej bazują na stworzonym dla konkretnego przypadku modelu obliczeniowym. Przed przystąpieniem do prac projektowych niezbędna jest jego walidacja, polegająca na zebraniu wskazań pomiarowych pracującej instalacji i sprawdzeniu czy model obliczeniowy prawidłowo odzwierciedla rzeczywistą pracę obiektów i węzłów. Analiza danych ruchowych może być skomplikowana, musi uwzględniać dokładność i błędy pomiarowe jak i specyficzność parametrów takich jak opory cieplne osadów czy sprawność półek czy współczynniki oporów hydraulicznych. Finalnie, otrzymany model obliczeniowy, dostosowany do konkretnego obiektu, może być podstawą do opracowania kilku różnych wariantów modernizacji oraz ich rozbudowanej optymalizacji.
W zakres modernizacji wchodzi często identyfikacja wąskich gardeł instalacji i ich usunięcie, a także rozwiązanie bieżących problemów ruchowych. Najlepiej, gdy zaproponowane rozwiązania powstają w wyniku dyskusji projektanta i inwestora. Użytkownik instalacji ma zazwyczaj swoje przemyślenia, spostrzeżenia i propozycje, które po odpowiednich wyliczeniach i weryfikacji mogą być przyjęte bądź odrzucone. Również rozwiązania zaproponowane przez projektanta konfrontowane są z doświadczeniami użytkownika. W przypadku bardziej skomplikowanych i nietypowych problemów, globalny zasięg FLUOR umożliwia łatwy dostęp do wiedzy i doświadczeń ekspertów różnych dziedzin na całym świecie.
Zdefiniowane i uzgodnione warianty modernizacji, stanowią przedmiot analizy ekonomicznej, która pozwala znaleźć najlepsze rozwiązania z punktu widzenia zysków operacyjnych, jak i kosztów inwestycyjnych. Na tym etapie projektu należy wziąć pod uwagę również inne ważne aspekty mające wpływ na koszty i wykonalność przedsięwzięcia, a są nimi:
- Strategia projektu. Przedstawienie sposobu podziału na fazy projektu, kontraktowania robót, procedur zakupowych, zatwierdzania dokumentacji i uzyskania pozwoleń, potrzeby wykonania dodatkowych ekspertyz, inwentaryzacji itp.
- Wstępny harmonogram realizacji zadania. Określenie realnego terminu wykonania inwestycji i oddania zmodernizowanej instalacji do użytku, na podstawie zidentyfikowanych krytycznych elementów (najczęściej jest to czas dostawy kluczowych aparatów).
- Wstępne planowanie budowy. Propozycja sposobu transportu aparatów i ich montażu, określenie czasu trwania niezbędnej przerwy remontowej, ustalenie sekwencji i czasu trwania wyłączeń węzłów instalacji. Podział zakresu prac na zadania możliwe do wykonania w czasie bieżącej eksploatacji i wykonywane w przerwie remontowej.
Waldemar Szeja, Barbara Domalik
Branża procesowa, Fluor S.A.
KOMENTARZE (0)
Do artykułu: Modernizacje instalacji przemysłowych - konieczność i sposobność wprowadzania zmian