W rafinerii LOTOSU od ponad miesiąca pracuje instalacja destylacji próżniowej hydrowaksu (160) będąca częścią Projektu EFRA. Została ona wybudowana i jest obsługiwana przez Grupę LOTOS S.A. Pod koniec czerwca uzyskano z tej instalacji pierwsze produkty o odpowiedniej jakości.
Dotychczas hydrowaks był powtórnie przerabiany na instalacji MHC, a jego nadmiar był okresowo przetwarzany na instalacji destylacji próżniowej (900). Produkty z jego rozdziału były wykorzystywane w Zakładzie Olejowym do produkcji wysokiej jakości olejów bazowych. Rozwiązanie to, obok zalet, miało wady. Ograniczało bowiem podstawową działalność instalacji 900 i źle wpływało na jej kondycję (wytrącanie osadów w wymiennikach ciepła). Ograniczało też przerób ropy w rafinerii. Dlatego zdecydowano się zbudować instalację HVDU.
Po zakończeniu Projektu EFRA istotnie wzrośnie obciążenie instalacji MHC, czyli zwiększy się też produkcja hydrowaksu, obniżając konwersję hydrokrakingu.
Początki instalacji
Budowa rozpoczęła się w czerwcu 2016 r. od wzmocnienia terenu przez 220 pali. Dodatkowo wkopano ok.100 pali pod stanowisko żurawia, aby mógł podnieść ważącą blisko 300 ton 50-metrową kolumnę – największą w całym Projekcie EFRA. W sierpniu Przembud rozpoczął budowę fundamentów, a w styczniu 2017 Mostostal Płock ruszył z montażem. Budową zarządzała włoska firma KT, a ze strony Grupy LOTOS nadzorował ją dwuosobowy zespół: Paweł Brzozowiec i Grzegorz Farganus, oddelegowany do prowadzenia tej budowy z Zakładu Hydrokrakingu. 28 kwietnia br. osiągnięto status gotowości do rozruchu (RFSU), a 14 maja instalacja została przekazana Zakładowi Hydrokrakingu (PZH) do rozruchu.
Odtleniono rurociągi i aparaty, przepłukano je olejem rozruchowym i rozpoczęto suszenie pieca. Następnie wprowadzono hydrowaks ze zbiorników i rozpoczęto wygrzewanie instalacji. Rozruchowi instalacji towarzyszyło kilka drobnych problemów, które, dzięki sprawnej obsłudze wykwalifikowanej załogi szybko opanowano.
W połowie czerwca podjęto trzecią i jak się okazało finalną próbę rozruchu. Wygrzano instalację do wartości projektowych i rozpoczęto analizy laboratoryjne próbek produktów pobieranych z instalacji. Nie zostały bowiem jeszcze uruchomione analizatory lepkości produktów, będące na wyposażeniu instalacji. Proces można było początkowo korygować wyłącznie dopiero na podstawie wyników analiz z laboratorium. 20 czerwca - wieczorem i w nocy uzyskano produkty odpowiedniej jakości, które zostały skierowane do miejsc ich przeznaczenia.
Produkty HVDU
Optymalny sposób zagospodarowania produktów zostanie wypracowany w ciągu kilku miesięcy. Natomiast aktualna struktura produkcji kształtuje następująco:
- Frakcja 1 (próżniowy olej napędowy) jest doskonałym komponentem lekkiego oleju napędowego i oleju grzewczego MGO. Stanowi 10% wsadu.
- Frakcja 2 (10% wsadu) – kierowana do wsadu instalacji MHC.
- Frakcja 3 (14%) także trafi do wsadu MHC, ale jej część może zostać wykorzystana do produkcji olejów bazowych SAE10.
- Frakcja 4 (30%) – głównie do produkcji olejów bazowych SAE30.
- Pozostałość Próżniowa (36% wsadu) może mieć bardzo różnorodne zastosowania – do produkcji asfaltów, niskosiarkowego ciężkiego oleju opałowego, do produkcji olejów smarowych (brighstock’u). Może być też przerabiana na instalacji MHC, a w przyszłości na instalacji DCU.